دستگاه هماهنگي درون فردي و بين فردي(اندام فوقاني و تحتاني) اجراي ماهرانه ي حركت، مستلزم سازمان بندي عضلات بدن فرد است به طوري كه مهارت اجرا شده به هدف مورد نظر دست يابد. اين خصوصيت اصل تعريف هماهنگي را تشكيل مي دهد. دستگاه پيش رو به منظور ارزيابي هماهنگي تدوين شده است. اين دستگاه شامل دو عدد دسته كنترل، دو عدد صفحه گردان و دو عدد پدال مي باشد. دسته هاي كنترل يكي به جلو و عقب و ديگري به چپ و راست حركت مي كند. صفحه هاي گردان نيز ساعت گرد و پاد ساعتگرد مي گردتد. پدال ها نيز براي استفاده براي كف پا طراحي شده و يكي براي حركت كف پا به جلو و عقب و ديگري براي حركت پا به چپ و راست طراحي شده است. ارزيابي هماهنگي اندام ها در تعيين ضعف هاي عضلاني، نيارهاي درماني در افراد داراي مشكلات هماهنگي (سالمندان و كودكان استثنايي)، تعيين استعدادهاي كودكان در يادگيري مهارت هاي ورزشي گوناگون و در نهايت مقايسه الگوهاي هماهنگي نخبگان ورزشي در طول تمرينات تيمي به منظور بهبود اجراي مهارت هاي ورزشي كمك بزرگي به متخصصان تربيت بدني، مربيان آموزشي و روانشناسان ورزشي مي كند .

دستگاه تعادل ستاره اي براي ارزيابي تعادل پويا به كار مي رود. آزمون تعادل ستاره اي در سال 1994 توسط گري معرفي شد. در اين آزمون، ستاره اي با هشت جهت روي زمين رسم مي شود و آزمودني در مركز ستاره روي پاي برتر قرار گرفته و عمل دستيابي را در هشت جهت انجام مي دهد. اگر پاي راست غالب باشد، آزمون در خلاف جهت عقربه هاي ساعت و اگر پاي چپ غالب باشد، در جهت عكس انجام مي شود. فاصله محل تماس پاي آزاد تا مركز ستاره، فاصله دستيابي است. هر آزمودني هر يك از جهت ها را سه بار انجام مي دهد، سپس ميانگين آنها محاسبه و بر طول پا بر حسب سانتي متر تقسيم و سپس در 100 ضرب مي شود تا فاصله دستيابي بر حسب درصدي از اندازه طول پا به دست آيد. اين آزمون در بررسي افتادن براي مقابله بيشتر در موارد بي ثباتي هاي مچ استفاده مي شود.